किन दिए माओवादी नेता ध्रुव पराजुलीले स्वतन्त्र उम्मेदवारी ?

नेकपा माओवादी केन्द्रमा रहेर आफ्नो सम्पुर्ण उर्जाशिल समय व्यतीत गरेका ध्रुव पराजुलीले सिन्धुपाल्चोकको प्रतिनिधि सभा २ का लागि स्वतन्त्र उम्मेदवार दर्ता गराएका छन् ।

माओवादीभित्र तत्कालीन समयमा अग्निप्रसाद सापकोटाको समकक्षी नेता पराजुलीले माओवादी आफ्नो निति र सिद्धान्तबाट स्खलित हुँदै गएको र आफ्नो र पार्टीको विचार मिल्न छाडेको भन्दै पार्टीको सक्रिय राजनीतिबाट अलग भएका थिए । उनै पराजुलीले सुशासन , सहि निति निर्माण र दिगो विकासका लागि जनताद्वारा जनताको उम्मेदवारको रुपमा आफुलाइ उभ्याएका हुन् ।

पराजुलीको शब्दमा- मेरो उमेद्वारी किन ?
जनताको बलिदानको मुल्यमा प्राप्त ( देखाउनकै लागि सहि) जनाधिकारहरु मध्य मताधिकार पनि एउटा महत्वपूर्ण उपलव्धि हाे । पाँच वर्षका लागि असल, कुशल, स्वच्छ र इमान्दार जनप्रतिनिधि छनोट गरि मुलुक र मुलुकबासिकाे सेवा गर्ने शासक प्रशासक नियुक्त गर्न र सुशासन सुनिश्चित गर्ने निति कार्यक्रम निर्माण गरि कार्यन्वयन गर्ने अवसर अहिले पनि जनताको हातमा आएको छ । निकट विगतको स्थानीय तह निर्वाचनको परिणामलाई हेर्दा लाग्छ, जन विरोधी र राष्ट्रघाति चरित्र र कर्मका दोषी सवै ठुला दल र तिनका प्राय सवै स्तरका उम्मेद्वार यसपाला पराजित हुदैछन। गाउका दलेकार्यकर्ता खुलेर तिनकाबिरूद्द बाेल्न हिच्किचाहे पनि जनताको रोजाई राजनितिक रुपमा सचेत, स्वतन्त्र र स्वच्छ छवीका उमेद्वारनै हुने देखिन्छ । सहरियामतदाताजति सचेत गाउले सबै गवार आक्ने तिनकाे चेतना पछिपरिसकेकाे छ।खरानी मुनीको भुङग्रो झै विद्रोहि र जाज्वल्यमान देखिएकाे जनमतकाे सम्मान र रक्षा गर्नु मेरो कर्तव्य मात्रै होइन ऐतिहासिक दायित्व हाे।यहि बुझाइ र बिश्वासकासाथ मैले मेराे उमेद्ववारि र विजयको दावीलाई पुष्टी गर्न निम्न लक्ष्य, उदेश्य र प्रतिवद्धताहरु संक्षेपमा अघिसारेकाे छु ।

मेरा लक्ष्य उदेश्यहरु के हुन त ?

एकै सारका अनेक रंग र रुपधारी ठुला साना दलहरुको लक्ष्य उदेश्य धर्म कर्म जे–जे भनेपनि चुनावमा भ्रम बाड्नु र चुनाव जितेपछि आफु र आफ्नाहरुकाे हुदो गर्नुअनि तिनकै वरपर घुमिरहने दुई चार गणेश कार्यकर्ताहरुलाई अल्माल्याई राख्न सिमित र तुच्छ चारो छर्नु बाहेक केहि रहेको छैन । कृषि प्रधान मुलुकले बार्षिक चार खर्बको खाध्यन्न आयात गर्छ । अठार खर्बको बैदेसिक ऋणभारले जनता थिचिएका छन् । १२ खर्ब भन्दा बढी व्यापार घाटाले जनता महंगिको मारमा परेको परयै छन । वर्षेनि अरबाैकाे आर्थिक बेरुजुले अर्थतन्त्र धरासयि भैसकेको छ । देशका उद्योग र कलकारखाना बेचि खाइ सकेर पनि नपुगि सरकार भुपु प्रमहरु समेतलाई दशै खर्च बापत जनही ७० लाख, ५० लाख ४०लाख र २०लाख भत्ता बितरण मात्रै गर्दैन वर्षेनी अनेक भ्रष्टाचार काण्ड मार्फत अर्वौ र खर्बौको अनियमिततामा लिप्त छ । निरन्तरको यस्तो चक्र देखि जनता निराश हुने, युवा पलायन हुने, जे लेखे, बोले कराए वा बलिदान गरे पनि केहि हुन्न , किन लेख्ने, बोल्ने वा मर्ने भनेर अग्रगामी दृष्टिकोण राख्ने बौद्धिक वर्ग समेत मौन रहन थालेको छ । यो स्थितिले देशमा पराइहरुको रजगज र हस्तक्षेप बढाएको मात्रैछैन आफुलाई देशका मशिहा हाै भन्ने कथित नेताहरूनै तिनका नांगा दलालमा परिणत भैसकेका छन् । विदेशीहरुका लागि यो अवस्था नियन्त्रित अराजकता पैदा गरि कठ्पुतलि सत्ताकायम गर्ने वा देशै कब्जा गर्ने सुर्वण अवशर भइरहेको छ । यतिवेला जनतामा आशा जागृत गर्नु हामी जस्ता स्वतन्त्र जनप्रतिनिधिको दायित्व हुन्छ । सहि निति र व्यावहारिक एवं बस्तुनिष्ट अवधिक योजना सहितको इमान्दारितापूर्ण कार्यन्वयनको खाका जन समक्ष प्रस्तुत गरि जनतासग सम्बाद गर्नजानुलाइ मैले आजकाे आफ्नाे कार्यभार बनाउनु पर्दछ। जिल्ला र क्षेत्रमै पनि गर्नुपर्ने कामको दायरा व्यापक छ । अझ राज्यको तल्लो तहबाट सिमित स्रोत साधानको आडमा थालिने नमुना कामका योजनाहरुले आशा जगाउनु पर्नेछ । सहि निति, व्यावहारिक र बस्तुनिष्ठ एवं परिणाममुखी आवधिक योजना ,जनतासँग कसिलो गरि जोडेर गरिने तिनको इमान्दारितापूर्ण कार्यन्वयनको खाका जनसमक्ष प्रस्तुत गर्नुु सजिलाे अबश्य छैन। र पनि यसो गर्दा प्राप्त हुने परिणामले जनतामा साँच्चै आशा जगाउन सकिन्छ भन्ने उदाहरण हर्क साङपाङ र बालेन शाहहरुले प्रस्तुत गरिसकेकै छन् । त्यसैगरि यस जिल्ला र क्षेत्रको सपेक्षतामा स्थानीय तहसँग समन्वय गर्दै निम्न कामहरु शुरुवात गरि पाँच वर्षभित्रै लक्षित परिणामहरु हाँसिल गर्नसकिन्छ र गरिन्छ।

नितिगत पक्ष:

१) नयाँ युगका बाहक देशैभरिबाट निर्वाचित हुने स्वतन्त्र उमेद्वारहरु र तिनका मतसँग सहमत जो कोहि जनप्रतिनिधिहरु बीच न्युनतम र अधिकतम सहमति सहकार्य र एकताका एजेण्डाहरु बनाइने छ ।
२) जनसरोकारका त्यस्ता समग्र विषयहरुलाई निश्चित विधिमार्फत जनअनुमोदनलिइ सशक्त र कामयाबि ढंगले सदनमा उठाइने छ । तिनलाई सत्ता र शक्तिको बलमा लत्याउन खोजे संसदलाई नै विद्रोहको थलो बनाइने छ ।
३) जनविरोधी र राष्ट्रघाति तमाम सन्धी सम्झौताहरु खारेज गरि राष्ट्र र जनहित अनुकुल हुनेगरि
नयाँ आधारमा नयाँ सन्धी सम्झौता गर्न पहल लिइने छ ।
४) सरकारले पेश गर्ने निति तथा कार्यक्रम र बजेटमा कृषिलाई प्रथमिकता नदिएको अवस्थामा तिनलाई पास गर्न दिइने छैन ।
५) संविधानका विवादित वुँदाहरुलाइ जनअनुमोदनको प्रकृया अवलम्बन गरि खारेजी वा संशोधनको पहल लिइने छ ।
६) जनविरोधी कानुनहरुको खारेजी , शंशोधन वा समय सपेक्ष नयाँ ऐन निर्माणको पहल लिइने छ । जसमा जनताको रोजिरोटी , व्यापार व्यावसाय, यातायात, खरिदऐन,विकास निर्माण, रोजगारी, कर्मचारी नियमावलि, , सामाजिक सुरक्षा, शिक्षा, स्वास्थ्य, सहुलियत , प्रोत्साहन, दण्ड,अन्बेषण,औद्योगिकरण, सामजिक विभेद आदि समग्र क्षेत्रमा रहेका कानुनी वेथितिहरु अन्त्य गर्न र नयाँ निति निर्माण गर्न ठाेस पहल लिइने छ ।

ब्यावहारिक पक्ष :

१) केन्द्रबाट जिल्लालाई प्राप्त हुने र आफ्नै स्रोत परिचालन मार्फत प्राप्त हुने बजेटलाई मुलत किसानहरुको उत्थान गर्ने कृषि उत्पादन र उत्पादकत्वको विकासमा केन्द्रित गरि परिणाममुखी ( पन्चबर्सिय उत्पादन रणनितिक योजना ) कार्यन्वयन सुनिश्चित गरिने छ ।
२) जसरी मेरुदण्डबीन मानव शरिर ठाडो रहन सक्दैन स्वाधिन र सवल अर्थतन्त्रबीना मुलुक पनि संवृद्ध बन्दैन। यो मर्मलाई आत्मसाथ गर्दै मुलुकको र जिल्लाको स्वास्थ्य, शिक्षा, व्यापार, व्यावसाय, उध्याेग, दिगो भौैतिक पूर्वाधार, ग्रामिण पर्यटन जस्ता ब्यपकयोजनालाई पार्थमिक्रित गरि कृषि आधारित बनाइने छ ।
३) सरकारी निजि र सहकारी अवधारणा अन्तरगत अर्ध सरकारी कम्पनीहरु खडागरि निजि कम्पनीहरुसँग समेत सहकार्य गरेर स्थलगत विशेषता र विशिष्टता अनुकुलका कृषि उत्पादन बढाउने, कृषिजन्य उद्योग स्थापना गर्ने र तिनका उत्पादनहरूकाे बजारीकरणको बैज्ञानिक योजना बनाइ कार्यन्यन गरिनेछ । यसरी पाँच वर्ष भित्रै युवाहरुलाई रोजगारीका निम्ती विदेशिन नपर्ने आशा जागृत गरिने छ । ग्रमिण किसानको आयस्तरमा सीप र प्रविधि समेत गुणात्मक सुधार गरिने छ ।
४) किसानका उत्पादनहरु स्थानीय सरकारले किनिदिने समेत व्यापक क्षेत्रमा घरदैलो सेवा प्रदान गर्ने कामको शुरुवात गरिने छ ।
५) उत्तर आधुनिकतावादी कु संस्कृतिले समग्र मानव पिढीनै प्रदुशित गरिसकेको छ । यस विरुद्धको संग्राममा विजयी नबने सम्म हाम्रो मौलिक पहिचान र विकास सम्भब छैन। तसर्थ हामीले हाम्रो भावि पुस्तालाई असल मान्छे बन्ने शिक्षा प्रदान गर्नुछ । त्यस निम्ती पहिला असल मानिस बनेमात्रै ठुलाे र राम्राे कहलिन सकिन्छ भन्ने नैतिक शिक्षा आधारित शैक्षिक पाठ्यक्रमको विकास गरि आधारभुत विद्यालय तह देखिनै पढाइने छ । तव मात्र विशेष र विशिष्ट शिक्षा हाँसिल गरेको मुल्य समाजले प्राप्त गर्नेछ ।

आदरणिय दिदिबहिनि तथा दाजुभाइहरू,उल्लेखित नितिगत र ब्यबहारिक लक्ष उदेश्यहरू भाेलिमैले निर्बाह गर्ने भुमिकाका सङ्क्षिप्त रूपरेखा मात्रै हुन। यी अपुर्ण छन,तपाइहरूसगकाे सम्बादमार्फत यसलाइ पुर्ण बनाउनेछु। र यसबाट म आफु दायाँबायाँ भए तपाइहरूले दिने जस्ताेसुकै दण्डकाे भागिहुन मन्जुर छु। जित तपाइकाे हुनेछ। हारे म मात्रै हार्नेछु। मतदान गरि मलाइ जिताउनुहाेस,जिल्लाबासि सबैकाे कल्याण हुने कर्मकाे थालनि गराै। :सौजन्य